kobiety mogą odczuwać szereg objawów w okresie menopauzy, w tym zaburzenia snu, problemy z nastrojem i bóle stawów. Uderzenia gorąca i nocne poty zdarzają się z powodu zmian w ośrodkowym i obwodowym układzie nerwowym, powiedziała dr Stephanie Faubion, dyrektor medyczny North American menopauza Society., HTZ - skutki uboczne. W pierwszych miesiącach stosowania HTZ mogą pojawić się przejściowe dolegliwości, przez pierwsze 3-4 miesiące kobieta może odczuwać tkliwość piersi, do tego mogą pojawić się nudności, bóle brzucha i bóle i zawroty głowy, plamienia z pochwy, czasem obserwuje się także podwyższone ciśnienie krwi. Przyczyny mogą być nieoczywiste. Ból stawów może wynikać ze zmian zwyrodnieniowych, z toczących się w ich obrębie stanów zapalnych lub z przeciążeń. Może wystąpić u osób w każdym wieku i nie należy go lekceważyć, bo nieleczone stany zapalne mogą doprowadzić do zniekształceń lub deformacji stawów, a także przewlekłego problemy ze snem (głównie bezsenność) suchość pochwy (oraz związany z tym ból podczas stosunku seksualnego) bóle mięśni i stawów. pogorszenie kondycji skóry, suchość i utrata jędrności. częstsze infekcje układu moczowego. nietrzymanie moczu. wzrost masy ciała. . Przed menopauzą prawie wzięłaś za pewnik możliwość swobodnego poruszania się, z łatwością i zwinnością. W menopauzie coś się zmienia: twoje mięśnie są sztywne i czujesz ból stawów i mięśni rozprzestrzeniania się w całym ciele. Objawy te jednak nie powinny cię przestraszyć; są bardzo częste u kobiet w okresie menopauzy i dotyczą głównie ramion, nadgarstków, rąk i palców, kolan, pleców i bioder. Ponadto takie bóle mogą reprezentować objawy zapalenia stawów, choroby zwyrodnieniowej stawów, choroby zwyrodnieniowej stawów, fibromialgii i innych problemów stawów i mięśni o charakterze zapalnym. Ale z czego wynikają bóle stawów i mięśni? Zobaczmy to razem! Bóle mięśni i stawów: ręce, kolana i nie tylko 50% kobiet w okresie menopauzy skarży się na bóle mięśni i szkieletu, bóle stawów lub stawów oraz zapalenie stawów lub zapalenie, głównie pleców, kolan, rąk i ramion. Częstość występowania jest najwyższa między 45 a 55 lat, a następnie w okresie przed menopauzą. Takie objawy są związane ze zmianami w postrzeganiu bólu i zmianami strukturalnymi mięśni i stawów, a mianowicie: Sarkopenia lub utrata masy mięśniowej; Zmiany tkanek miękkich ścięgien i więzadeł; Zmniejszenie objętości chrząstki; Zmniejszenie masy kostnej i gęstości częste w okresie menopauzy. Ponadto ból jest również związany ze wzrostem stanu zapalnego na poziomie stawów i mięśni, co utrudnia ruch. Jednym z najczęstszych objawów dotyczy stawów rąk, w których ból towarzyszy naruszenie ich funkcjonalności i sztywności ruchów – byłaby to bardzo powszechna forma choroby zwyrodnieniowej stawów w okresie menopauzy. Niektóre badania zidentyfikowały ból mięśni jako fibromialgia, częsty problem wśród kobiet na tym etapie życia i bóle stawów, jako wtórny objaw dla innych, w tym skrajne zmęczenie, napięcie i zmiany kości. Wreszcie, różne formy bólu mięśni i stawów w menopauzie są przypisane do zmian hormonalnych zachodzących w tej konkretnej fazie zmiany ciała kobiety. Przyczyny bólu stawów w menopauzie Czy hormony spadają, a bóle mięśni i stawów rosną? Niektóre badania wykazały, że hormony płciowe modulują odpowiedź zapalną, a także postrzeganie bólu. W rzeczywistości wykryto obecność receptorów estrogenowych na chrząstce, kości podchrzęstnej, błonie maziowej, mięśniach i ścięgnach; hormony, które zmniejszają ryzyko choroby zwyrodnieniowej stawów i operacji biodra, bólu stawów i ryzyka nawrotów o 40%. Szczegółowo badając wpływ estrogenu na ból i stan zapalny, rozróżnia się 2 mechanizmy działania w przypadku bólu mięśni i stawów w menopauzie: Hamują postrzeganie bólu Mają bezpośrednie działanie przeciwzapalne bólu na kości i chrząstki. Takie dowody wymagają jednak dalszych badań, które należy potwierdzić i zwalidować oraz ustalić potencjalną rolę estrogenu w postrzeganiu stanu zapalnego i bólu. Podsumowując, można założyć potencjalny związek między zmniejszonym estrogenem a pojawieniem się bólu mięśni i stawów w menopauzie, ale bez wykluczania związku z innymi typowymi objawami, takimi jak zmęczenie, napięcie i słaby odpoczynek. W obu przypadkach porady lekarza mogą poprowadzić Cię do rozwiązania, które jest najbardziej odpowiednie dla Ciebie. Pamiętaj, aby zawsze słuchać sygnałów twojego ciała i poruszać się, aby utrzymać aktywny krążenie i zapewnić elastyczność mięśni i stawów. Jeśli czujesz się zmęczony, zwolnij, ale ruszaj się, ponieważ aktywność fizyczna, nawet umiarkowana, zawsze pomaga. Wreszcie, przydatne wsparcie dla stawów mogą również pochodzić z kwasów tłuszczowych omega 3 obecnych w rybach i omega 6 zawartych w olejach roślinnych (np. olej ogórecznika i olej lniany). Ból stawów może być lekki lub bardzo silny. Intensywność i charakter bólu stawów zależy od jego przyczyny. Oprócz bólu, częstym objawem chorego stawu jest lekki obrzęk i zaczerwienienie oraz jego ograniczona ruchomość. Aby rozpocząć leczenie w celu wyeliminowania bólu, najpierw należy go zdiagnozować lub ustalić jego przyczynę. CEL I RODZAJE STAWÓW Staw jest połączeniem między dwoma kośćmi umożliwiającymi różny zakres ruchów. Niektóre stawy, takie jak bark, umożliwiają większą ruchomość, rotację wewnętrzną i zewnętrzną oraz poruszanie się do przodu, do tyłu i na boki. Inne stawy, takie jak łokieć i palce rąk i nóg, mogą się tylko zginać (zginanie) i rozciągać (wydłużanie). Inne stawy zapewniają stabilność i zmniejszają ryzyko uszkodzenia struktury układu kostnego z powodu długotrwałego użytkowania. Staw składa się z tkanki łącznej, która obejmuje powierzchnię stawową i torebkę stawową. Inne istotne elementy w funkcjonowaniu stawu to więzadła, ścięgna i mięśnie, gdyż każdy z nich umożliwia stabilność i ruch ludzkiego szkieletu. Stawy pozwalają na optymalne rozłożenie naprężeń mechanicznych i zmniejszenie tarcia podczas ruchu. Istnieją trzy różne rodzaje stawów: 1. Stawy synowialne (ruchome) pozwalają na swobodny ruch stawu. Posiadają błonę maziową, która wydziela płyn maziowy. 2. Stawy chrzęstne (półścisłe) oddzielają przyległe kości chrząstką stawową lub krążkiem chrzęstnym i są połączone więzadłami stałymi, umożliwiając niewielki zakres ruchu (np. krążkiem międzykręgowym pomiędzy dwoma kręgami). 3. Stawy włókniste (nieruchome) – kości czaszki są przykładem, gdzie cienka tkanka wiążąca oddziela kości, które nie poruszają się. NAJCZĘSTSZE PRZYCZYNY BÓLU STAWÓW CHOROBA ZWYRODNIENIOWA STAWÓW Znana również jako osteoartroza lub artroza. Jest to przewlekła choroba zwyrodnieniowa stawów, druga najczęstsza przyczyna niepełnosprawności fizycznej po chorobie sercowo-naczyniowej. Jest ona głównie spowodowana rozpadem chrząstki stawowej. Choroba zwyrodnieniowa stawów dotyczy głównie osób starszych, może jednak wystąpić również w młodszym wieku. Czynnikami ryzyka rozwoju choroby zwyrodnieniowej są nadwaga (zwiększa obciążenie mechaniczne chrząstki stawowej), aktywność fizyczna (zbyt wiele powtarzalnych ruchów w związku z określonym sportem), genetyka, hormony oraz urazy. Objawy obejmują pogrubienie lub deformację stawu oraz ograniczony ruch i ból. Ze względu na nasilenie choroby konieczne jest podjęcie działań profilaktycznych przed jej wystąpieniem. Leczenie obejmuje edukację we własnym zakresie, fizykoterapię, leki i zabiegi chirurgiczne. ŁUSZCZYCOWE ZAPALENIE STAWÓW jest chorobą przewlekłą, co oznacza, że nigdy nie odchodzi, ale można ją kontrolować za pomocą leków i zmiany stylu życia. Jest to forma zapalenia stawów, która dotyka osoby chore na łuszczycę. Jej zdiagnozowanie nie jest proste, gdyż często jest mylona z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Objawy to ból i sztywność spowodowana stanem zapalnym, które występują rano lub po odpoczynku. Nie jest to jednak zasadą, gdyż mogę one trwać cały dzień. Stawy są obrzęknięte i ciepłe w dotyku. Zazwyczaj występuje na ścięgnie Achillesa i powięzi podeszwowej stopy. 35% pacjentów z łuszczycowym zapaleniem stawów może mieć zgrubienia palców, tak zwane „kiełbasiane lub daktylowe palce”. Jednym z częstych objawów jest powracające zapalenie przedniego oka. Zazwyczaj leczy się go niesteroidowymi lekami przeciwreumatycznymi, a w gorszych przypadkach stosuje się także leki biologiczne. REUMATOIDALNE ZAPALENIE STAWÓW jest przewlekłą chorobą zapalną tkanki łącznej (układ odpornościowy atakuje tkankę chrzęstną), najczęściej atakującą stawy rąk, nadgarstków, barków, kolan i kostek. Najczęściej dotyczy małych stawów na rękach i nadgarstkach po obu stronach ciała. Przyczyny reumatoidalnego zapalenia stawów są nieznane, a ponieważ jest to choroba autoimmunologiczna, podejrzenie pada na czynnik rodzinny i infekcje (wirusowe i bakteryjne). Przypadłość ta częściej dotyczy kobiet i osób starszych. Charakterystycznym objawem reumatoidalnego zapalenia stawów jest poranna sztywność, która utrzymuje się przez co najmniej pół godziny. Obrzęk i ból stawów utrzymuje się przez co najmniej sześć tygodni przed rozpoznaniem. U 20% pacjentów można zauważyć twarde guzki lub grudki. Reumatoidalne zapalenie stawów z czasem może również mieć wpływ na organy wewnętrzne. Leczenie polega na kontroli zapalenia przy użyciu leków oraz zmianie stylu życia. TOCZEŃ RUMIENIOWATY jest chorobą autoimmunologiczną powodującą ból stawów u 90% pacjentów. Oprócz stawów, choroba może wpływać na skórę, nerki, płuca, układ nerwowy, charakteryzując się etapami uaktywnienia i wycofywania. Toczeń dotyczy głównie kobiet w wieku rozrodczym, jest uwarunkowaniem genetycznym oraz czynnikami zewnętrznymi. Objawy mogą być różne, od łagodnych po ciężkie z efektem śmiertelnym. Objawami są ogólne osłabienie i gorączka. Wczesne objawy choroby dotykają wszystkich stawów, powodując obrzęk, ograniczoną ruchomość, mogą również wystąpić objawy kliniczne zapalenia stawów. Wpływają one nie tylko na skórę i narząd wewnętrzny, ale mogą również prowadzić do depresji. Lekarz musi podjąć ostrożnie decyzję o terapii, a oprócz leków konieczna jest zmiana stylu życia. Można do niej zaliczyć lekką aktywność psychofizyczną, właściwe odżywianie, zapobieganie infekcjom i unikanie ekspozycji na słońce. DNA MOCZANOWA to zapalenie stawów (jeden z rodzajów zapalenia stawów) spowodowane przez kwas moczowy, który zaczyna tworzyć kryształy w stawach (w tkankach łącznych, chrząstkach, ścięgnach). Objawami są nagłe ataki silnego bólu, zaczerwienienia i obrzęki stawów. Choroba zaczyna się zazwyczaj od silnego bólu, zaczerwienienia i obrzęku kciuka. Ból jest tak silny, że nawet leżenie na łóżku może być nie do zniesienia. Zaczerwienienie i ból mogą rozprzestrzeniać się na kostkę i dolną część nogi, ograniczając tym samym mobilność. Schorzenie to najczęściej dotyka mężczyzn w wieku 40-50 lat oraz kobiety w okresie menopauzy. Przyczyną jest czynnik genetyczny i nadmierne spożycie pokarmów bogatych w białko. Leczy się go lekami przeciwzapalnymi. Najważniejsze jest jednak to, aby zmienić nawyki żywieniowe i utrzymać optymalną wagę. BORELIOZA Ból stawów jest jednym z wielu możliwych objawów boreliozy. Początkowym objawem jest specyficzne zaczerwienienie (rumień wędrujący), które pojawia się zazwyczaj w tydzień lub dwa po ugryzieniu kleszcza. Bakteria Borrelii rozprzestrzenia się od początkowego rumienia na inne tkanki poprzez układ limfatyczny lub krwiobieg, wpływając w ten sposób na skórę, mięśnie, układ nerwowy i serce. Choroba zazwyczaj dotyczy tylko jednego lub dwóch stawów, a objawy z czasem stają się coraz rzadsze i mniej dotkliwe. W przypadku podejrzenia boreliozy ważne jest, aby uzyskać wczesną diagnozę i leczenie, jak również stałą opiekę medyczną. Spędzając czas na łonie natury, należy stosować środki odstraszające owady oraz ubierać odpowiednie ubrania (długie spodnie i rękawy), a w przypadku zaczerwienienia natychmiast skonsultować się z lekarzem. NIEDOCZYNNOŚĆ TARCZYCY jest wynikiem złego funkcjonowania tarczycy. Schorzenie to częściej występuje u kobiet (zwłaszcza powyżej 50. roku życia). Ryzyko zachorowania jest większe w przypadku, jeśli ktoś z rodziny już na nią chorował, jeśli dana osoba pali lub ma chorobę Hashimoto. U niektórych pacjentów może wystąpić ból i drętwienie stawów, zespół cieśni nadgarstka lub obrzęk niektórych stawów. Najlepszą terapią w leczeniu niedoczynności tarczycy jest stosowanie hormonów zastępczych tarczycy. Środki przeciwbólowe, zdrowa dieta bez glutenu oraz zmiana stylu życia na bardziej aktywny również mogą pomóc. FIBROMIALGIA jest zaburzeniem, które powoduje chroniczny ból mięśni i tkanki łącznej włóknistej. Cierpi na nią ok. 3% populacji, przy czym kobiety są bardziej narażone na rozwój tego schorzenia. W 1992 r. zostało ono uznane przez WHO za chorobę. Częstymi objawami są: zmęczenie, bóle mięśni i stawów. Epizody bólu mogą przychodzić i odchodzić, a ich przyczyną może być stres fizyczny lub emocjonalny. Kobiety w wieku od 40 do 75 lat, a także te z nadwagą są bardziej narażone na ryzyko zachorowania. Osoby cierpiące na reumatoidalne zapalenie stawów lub toczeń również znajdują się w grupie zagrożenia. Na razie nie ma lekarstwa na fibromialgię, jednak jej można złagodzić jej objawy. Terapia obejmuje przyjmowanie leki, ćwiczenia, pomoc psychologiczną oraz dostosowaną dietę. Strona głównaVichy MagMenopauzaZdrowiePierwsze objawy menopauzyMenopauza oznacza moment całkowitego ustania miesiączkowania. Nie dzieje się to jednak z dnia na dzień. Okres stopniowego wygaszania czynności jajników trwa kilka lat i wiele kobiet obserwuje wtedy u siebie mniej lub bardziej nasilone symptomy przekwitania. Jakie zwykle są pierwsze objawy menopauzy?Menopauza oznacza moment całkowitego ustania miesiączkowania z przyczyn się w wieku 50-53 lat, ale nie dzieje się to z dnia na dzień. Pierwsze objawy wygaszania czynności hormonalnej jajników mogą się pojawić kilka lat to najczęściej typowe objawy menopauzy: uczucie osłabienia, wahnięcia nastroju, uderzenia gorąca, napadowa potliwość. Wiele kobiet nie wiąże ich początkowo z związku z obniżeniem poziomu estrogenów pogarsza się też kondycja te można złagodzić poprzez odpowiednią pielęgnację, dietę, ruch, a także hormonalną terapię objawy menopauzy – kiedy się pojawiają? Zgodnie z definicją Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) menopauza (przekwitanie, klimakterium) to ostatnia miesiączka, po której przez co najmniej 12 miesięcy nie wystąpiło krwawienie menstruacyjne. Powszechnie jednak terminu tego używa się szerzej – określając nim stopniowy, trwający wiele lat proces wygaszania aktywności hormonalnej jajników, czemu towarzyszą charakterystyczne objawy. Pierwsze objawy menopauzy średnio pojawiają się ok. 5-6 lat przed ustaniem miesiączkowania, choć niektóre kobiety mogą je obserwować (choć nie zawsze wiązać z menopauzą) jeszcze wcześniej, nawet 10-12 lat przed tym momentem. Jeśli średni wiek menopauzy w Polsce wynosi 51 lat¹, oznacza to, że wiele kobiet zacznie odczuwać pierwsze objawy menopauzy już po 40-45. roku życia, a czasami nawet wcześniej (mówimy wtedy o przedwczesnej menopauzie).Etapy menopauzyMenopauzą określa się cały okres od wystąpienia pierwszych objawów przekwitania do całkowitego ustania miesiączkowania. Precyzyjnie można podzielić go na:Premenopauza – kilkuletni okres przejściowy (okołomenopauzalny), podczas którego kobiety mogą doświadczać typowych objawów menopauzy, takich jak przewlekłe zmęczenie, uderzenia gorąca, kołatanie serca, zaburzenia cyklu – właściwa menopauza, a więc ostatnia menstruacja, po której z przyczyn fizjologicznych nie występuje krwawienie przez kolejne 12 – okres po ostatniej miesiączce w życiu kobiety, podczas którego poziom hormonów stabilizuje się na nowym, niższym poziomie. skóra dojrzała? Odkryj innowacyjną pielęgnację Neovadiol dla skóry przed i po menopauzie SKUTECZNOŚĆ POTWIERDZONA KLINICZNIE Sprawdź 1 Neovadiol przed menopauzą krem na dzień: ocena kliniczna 220 kobiet po 3 miesiącach. 2 Neovadiol po menopauzie krem na dzień: ocena kliniczna 219 kobiet po 3 miesiącach. skóra dojrzała?Pierwsze objawy menopauzy – jak wyglądają?Pierwsze objawy menopauzy stanowią odpowiedź organizmu na zmniejszanie się ilości estrogenów w organizmie. Najszybciej pojawiają się tzw. objawy wypadowe, takie jak:uderzenia gorąca,bezsenność, trudności z zasypianiem, budzenie się w nocy,nagłe zlewanie się potem, duszności (zwykle nocą, kobiety budzą się w mokrej piżamie),przewlekłe zmęczenie, senność, ogólne osłabienie,stany depresyjne, obniżenie nastroju, przygnębienie,płaczliwość, rozdrażnienie (nawet bez powodu),nagłe pojawianie się rumienia na skórze, uczucie pieczenia skóry,kołatanie serca, uczucie niepokoju, stany lękowe,osłabienie koncentracji, zapominanie,bóle mięśni i stawów,bóle i zawroty to charakterystyczne objawy zespołu klimakterycznego. Gdy się pojawiają, większość kobiet znajduje się jeszcze w szczytowym momencie swojego życia – są aktywne zawodowo, podróżują, uprawiają sporty, budują nowe związki i przyjaźnie, wiele z nich zajmuje się dorastającymi dziećmi ciesząc się urokami późnego macierzyństwa. Dlatego tak trudno jest im zaakceptować, że pojawiające się napady smutku, złości czy złego samopoczucia mogą być związane z menopauzą. Często pierwsze objawy przekwitania mylą z przepracowaniem, stresem i zmęczeniem, zwłaszcza gdy nie towarzyszą im wyraźne zaburzenia miesiączkowania (lub gdy kobieta stosuje antykoncepcję hormonalną), co jest typowe dla pierwszego okresu się więcej o zaburzeniach miesiączki w menopauziePóźne objawy menopauzyW przeciwieństwie do pierwszych objawów menopauzy, te późniejsze, rozwijające się w czasie, mają wpływ na funkcjonowanie całego organizmu – pojawiają się problemy ze strony układu moczowo-płciowego (suchość pochwy, ból podczas stosunku, zanik objętości tkanek, nawracające infekcje intymne, wysiłkowe nietrzymanie moczu), następuje nagłe pogorszenie jakości skóry i starzenie menopauzalne związane z szybkim ubytkiem kolagenu, przesuszeniem i wiotczeniem tkanek, skóra staje się cienka, wrażliwa, ma szary, ziemisty koloryt i przebarwienia, zaczynają wypadać włosy, coraz trudniej jest kobiecie utrzymać wagę mimo prawidłowej diety, pojawia się otyłość brzuszna, a także inne choroby współwystępujące z menopauzą, takie jak osteoporoza. Późne objawy klimakterium mogą utrzymywać się w różnym stopniu nasilenia do końca objawy menopauzy a przedwczesna menopauza O przedwczesnej menopauzie mówimy wtedy, gdy pierwsze objawy menopauzy pojawiają się przed 40. rokiem życia (czasami dotyczy to nawet kobiet przed 35. rokiem życia). Zwykle nie jest to naturalny stan fizjologiczny – przedwczesna menopauza (a dokładnie: przedwczesna niewydolność jajników) może być objawem choroby autoagresywnej czy neurologicznej, np. zapalenia tarczycy (Hashimoto), celiakii, cukrzycy typu I, reumatoidalnego zapalenia stawów, miastenii itp. Uważa się też, że czynnikiem jej sprzyjającym jest stres cywilizacyjny, na jaki narażone są współczesne kobiety. Przedwczesna menopauza wymaga konsultacji lekarza ginekologa-endokrynologa i badań diagnostycznych. Odpowiednia terapia hormonalna w wielu przypadkach pozwala na przywrócenie przedwcześnie zatrzymanej miesiączki, a u niektórych kobiet – nawet pełnej płodności. To ważne także ze względu na zdrowie psychiczne – osoby przed czterdziestką nie są gotowe na przyjęcie objawów przekwitania jako naturalnego etapu w życiu objawy menopauzy – jak rozpoznać?W początkowym stadium okresu okołomenopauzalnego wiele kobiet nadal normalnie miesiączkuje, dlatego rozpoznanie objawów menopauzy bywa utrudnione. Jeśli jednak coś cię zaniepokoi – obserwujesz nawracające uderzenia gorąca, jesteś chronicznie zmęczona lub często rozdrażniona – warto udać się do lekarza, który potwierdzi pierwsze objawy menopauzy. Podstawowym badaniem diagnozującym jest sprawdzenie stężenia hormonu folikulotropowego (FSH), który wpływa na przebieg cyklu miesiączkowego, stymuluje owulację, regulując proces dojrzewania w jajnikach pęcherzyków Graafa oraz wydzielanie estrogenów w jajnikach. Jego podwyższony poziom świadczy o menopauzie (w początkowej fazie poziom estrogenów może być jeszcze w normie). Test na menopauzę można zrobić w domu – dostępne w aptekach testy płytkowe (z moczu) wykrywają FSH o stężeniu 25 mlU/ml lub wyższym. Dokładniejsze badania hormonalne (FSH, LH, estradiol, progesteron) zleci ci lekarz, który przeprowadzi też badanie ginekologiczne (pozwala ono stwierdzić niedobory estrogenów w obrębie błony śluzowej pochwy i sromu) i USG (zbada grubość endometrium).Pierwsze objawy menopauzy – jak złagodzić?Menopauza to nie choroba, ale jeśli jej pierwsze objawy są dokuczliwe, warto poszukać sposobów, aby je złagodzić. Relaksacja, czas dla siebie, odpowiednia pielęgnacja skóry, regularny wysiłek fizyczny i lekka dieta – to wszystko nie tylko poprawi nastrój, ale też zapobiegnie nasilaniu się objawów ogólnoustrojowych menopauzy. Szczególnie pomocna jest dla wielu kobiet hormonalna terapia zastępcza (HTZ), której celem jest suplementacja ubywających hormonów. Nie tylko zmniejsza wczesne objawy menopauzy, ale też zapobiega jej odległym następstwom, takim jak osteoporoza. Wpływa też na kondycję skóry i włosów, zapobiega suchości pochwy i objawom ze strony układu moczowo-płciowego. Leczenie polega na zastąpieniu naturalnej czynności hormonalnej jajników poprzez podawanie estrogenów (estrogenowa terapia zastępcza, ETZ) lub estrogenów i progesteronu (HTZ) w minimalnych skutecznych dawkach. Najczęściej stosowane są estrogeny naturalne (np. 17β-estradiol), które wykazują najbardziej fizjologiczne działanie i są dobrze tolerowane przez organizm objawy menopauzy a pielęgnacja skóryEstrogen to kolagen, a kolagen to młodość skóry. Wiele kobiet odczuwających pierwsze objawy menopauzy bardziej niż utraty płodności obawia się utraty młodości skóry. Niestety, im niższy poziom estrogenów w organizmie, tym gwałtowniejsza utrata jędrności i elastyczności skóry – tkanki zaczynają opadać, pojawiają się chomiki, zanika ładny owal, pogłębiają się zmarszczki i bruzdy, nasila suchość skóry. Są to objawy tzw. starzenia menopauzalnego. Dlatego pamiętaj, że w okresie okołomenopauzalnym tak ważna jest odpowiednia pielęgnacja skóry, która pozwoli przygotować ją do tych zmian i je spowolnić. O czym szczególnie pamiętać?Nawilżaj intensywnie skórę, aby zapobiec jej przesuszeniu. Unikaj ekspozycji skóry na czynniki, które mogą nasilać przesuszenie, takie jak promienie UV czy suche i gorące stosuj kuracje intensywnie nawilżające skórę i wzmacniające jej właściwości obronne przed szkodliwymi czynnikami ekspozomu oraz substancjami obserwujesz nagły rumień i czerwienienie się skóry, stosuj kremy do skóry naczynkowej i z trądzikiem różowatym, aby uspokoić codziennej pielęgnacji postaw na kremy odbudowujące przeznaczone do skóry w okresie menopauzy, np. z gamy Neovadiol. Nie tylko wzmacniają warstwę hydro-lipidową skóry, ale też ją ujędrniają i zagęszczają, dbając o jej dwa razy w roku stosuj ampułki z witaminą C lub retinolem – to składniki o udowodnionej skuteczności przeciwstarzeniowej. Stymulują produkcję kolagenu, rozjaśniają koloryt, zapobiegają skórę przed promieniami UV – to główny czynnik uszkadzający skórę, powodujący widoczne gołym okiem objawy że niedobór estrogenów odbija się na jakości i wyglądzie nie tylko twarzy, ale całego ciała. Szczególnie narażone na przyspieszone starzenie są miejsca często odsłaniane, takie jak szyja, dekolt i dłonie. Dbaj o nie szczególnie!Wprowadź też zmiany do codziennej diety. Jedz więcej produktów pełnoziarnistych, zielonych warzyw, nasion strączkowych (to naturalne źródło fitoestrogenów), a także bogatych w zdrowe kwasy tłuszczowe orzechów, nasion i pestek dyni czy słonecznika oraz tłustych ryb. Nie tylko łatwiej będzie ci utrzymać figurę, ale też „nakarmisz” skórę od środka, wzmacniając jej właściwości ochronne i regeneracyjne. Pij też dużo wody! skóra dojrzała? Odkryj innowacyjną pielęgnację Neovadiol dla skóry przed i po menopauzie SKUTECZNOŚĆ POTWIERDZONA KLINICZNIE Sprawdź 1 Neovadiol przed menopauzą krem na dzień: ocena kliniczna 220 kobiet po 3 miesiącach. 2 Neovadiol po menopauzie krem na dzień: ocena kliniczna 219 kobiet po 3 miesiącach. skóra dojrzała?¹Czynniki środowiskowe wpływające na wiek wystąpienia naturalnej menopauzy u kobiet, Bogdan Rumianowski, Agnieszka Brodowska, Beata Karakiewicz, Elżbieta Grochans, Karina Ryterska, Maria Laszczyńska, 28 czerwca 2021Rekomendowane produktygo to top Menopauza dosłownie oznacza zatrzymanie miesiączki. W sensie klinicznym jest to natomiast dzień następujący po zakończeniu ostatniej menstruacji w życiu kobiety. Stwierdza się ją wtedy, gdy ponowne krwawienie nie wystąpiło przez 12 miesięcy. U Polek ma to zwykle miejsce w okolicach pięćdziesiątki (najczęściej między 50. a 52. rokiem życia). Jakie są najbardziej typowe objawy menopauzy? Czy istnieją leki na menopauzę? Słowa takie jak „menopauza”, „przekwitanie” czy „klimakterium” u zdecydowanej większości kobiet wywołują lęk i same negatywne skojarzenia. Takie nastawienie sprawia, że ten często burzliwy, ale całkiem naturalny etap w życiu jest jeszcze trudniej przejść. W jakim wieku pojawia się menopauza? Wbrew obiegowej opinii to, kiedy kobieta przestanie miesiączkować, nie zależy od tego, czy posiada dzieci (o ile bezdzietność nie jest związana z zaburzeniami w funkcjonowaniu jajników), ani ile razy i w jakim wieku rodziła. Menopauzy nie opóźnia również karmienie piersią. Termin jej nadejścia nie do końca zapisany jest też w genach. Duży wpływ ma na niego natomiast styl życia. Zanik menstruacji przyspieszają takie czynniki, jak: przewlekły stres, wysokokaloryczna, bogata w tłuszcze zwierzęce dieta, palenie papierosów. Menopauzy wcześniej powinny się również spodziewać panie, które mają krótsze cykle (poniżej 28 dni) oraz zaczęły miesiączkować w młodszym wieku. Ustanie menstruacji między 40. a 60. rokiem życia uznaje się za fizjologię. Menopauza przed czterdziestką (nazywana przedwczesną) normą już nie jest. >> Preparaty na menopauzę Przedwczesne menopauza może być wywołana: chorobami tarczycy chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak reumatoidalne zapalenie stawów czy cukrzyca typu 1.), nowotworami i stosowaną w ich leczeniu radio- oraz chemioterapią. Przedwczesny zanik menstruacji następuje też w wyniku operacyjnego usunięcia jajników i macicy. Menopauza - test płytkowy Test płytkowy ułatwia zdiagnozowanie peri-menopauzy lub klimakterium w warunkach domowych. Jego zastosowanie umożliwia wykrycie w moczu hormonu FSH o stężeniu 25 mlU/ml lub wyższym. Wzrost produkcji tego hormonu pojawia się wraz z wiekiem, gdy zmniejsza się produkcja estrogenu. Jego podwyższony poziom może świadczyć o zbliżającym się klimakterium. SPRAWDŹ Klimakterium – od perimenopauzy po postmenopauzę Pomijając przypadki opisane wcześniej, menopauza to efekt naturalnych zmian, związanych z przechodzeniem z okresu prokreacyjnego (z dojrzałości płciowej) w starość. U jej podłoża leży ustanie funkcji jajników, które przestają wytwarzać żeńskie hormony płciowe, przede wszystkim estrogeny. I ch produkcja nie zatrzymuje się dnia na dzień, ale zmniejsza przez lata. Pełny proces wygasania czynności jajników to klimakterium albo przekwitanie. W początkowej jego fazie (nazywanej premenopauzą), w którą kobiety wchodzą już między 35. a 40. rokiem życia, objawy zmian hormonalnych są praktycznie nieodczuwalne. Potem nie można już ich nie zauważyć. Pojawiają się bowiem zaburzenia cyklu menstruacyjnego (miesiączki mogą występować częściej lub rzadziej, trwać dłużej albo krócej, być bardziej bolesne, obfite lub skąpe), a u dużej części kobiet także liczne dolegliwości natury fizycznej i psychicznej. Ta faza klimakterium (nazywana perimenopauzą lub też okresem okołomenopauzalnym) zaczyna się zazwyczaj na kilka lat przed ostatnią miesiączką i trwa do roku po niej. Następująca później postmenopauza to czas, kiedy jajniki ostatecznie przestają funkcjonować, a organizm przyzwyczaja się do zmian hormonalnych. Ma to zwykle miejsce około 65. roku życia, wtedy mija też większość objawów przekwitania. Objawy menopauzy Zanim jednak ten czas nadejdzie, trzeba przejść okres okołomenopauzalny. Charakteryzuje go wiele uciążliwych objawów nazywanych wypadowymi. Należą do nich: uderzenia gorąca (tzw. wary) polegające na pojawiąjącym się nagle uczuciu ciepła w górnej części ciała (klatka piersiowa i wyżej), któremu mogą towarzyszyć plamy na dekolcie, plecach, ramionach, szyi oraz twarzy, a także palpitacje/kołatanie serca; intensywne pocenie się (zwłaszcza w nocy); bóle i zawroty głowy; mrowienie i drętwienie kończyn (parestezja); bóle stawów i mięśni; zmęczenie i osłabienie; zaburzenia snu; problemy z koncentracją oraz pamięcią; wahania nastroju; niepokój, płaczliwość, nerwowość; stany depresyjne; osłabienie popędu seksualnego. Wymienione objawy to niestety nie wszystko. Do tego dochodzą jeszcze zmiany zanikowe w obrębie układu moczowo-płciowego (tzw. atrofia pochwy, atrofia urogenitalna). Ich efektem jest suchość pochwy, która utrudnia współżycie seksualne, a czasem zupełnie do niego zniechęca, ponieważ wiąże się z bólem podczas stosunku (tzw. dyspareunią), często nawracające infekcje intymne oraz nietrzymanie moczu (przede wszystkim podczas wysiłku, ale także kaszlu czy kichania). Przebieg klimakterium – od czego zależy Objawy wypadowe nie są regułą, nie u wszystkich kobiet mają takie samo spektrum oraz intensywność. Szacuje się, że cierpi na nie około 2/3 pań, przy czym u połowy ich nasilenie jest umiarkowane, a u połowy ciężkie. Czas ich trwania także bywa różny (mogą utrzymywać się przez kilka lub kilkanaście lat), ale w końcu jednak ustają. Inaczej jest z objawami zanikowymi, które z czasem się nasilają. To, na ile burzliwie kobieta przechodzi zmiany hormonalne związane z wygasaniem czynności jajników, jest kwestią indywidualną. Generalnie jednak gorzej znoszą je kobiety otyłe oraz te, które cierpią na zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS). Fakt, że otyłość nasila dokuczliwe objawy przekwitania, został odkryty stosunkowo niedawno. Wcześniej sądzono, że jest odwrotnie, ponieważ tkanka tłuszczowa wspomaga wytwarzanie estrogenów. W badaniach wykazane zostało także, że uderzenia gorąca są tym silniejsze, im wyższy jest wskaźnik masy ciała (BMI). W tym miejscu warto nadmienić, że uderzenia gorąca praktycznie nie występują u przekwitających Azjatek. Jest to tłumaczone dietą obfitą w produkty na bazie soi, która jest bogata w fitoestrogeny, czyli związki organiczne zawarte w roślinach, działające podobnie do ludzkich estrogenów. Jak łagodzić objawy menopauzy? Współczesna medycyna dysponuje narzędziami, które pozwalają uczynić przekwitanie mniej uciążliwym. Za najskuteczniejszą spośród nich uznawana jest hormonalna terapia zastępcza (w skrócie HTZ), nazywana także menopauzalną terapią hormonalną (MTH). Ta metoda leczenia polega na przyjmowaniu hormonów, których jajniki przestają produkować. Mogą one mieć postać: doustną (tabletki), przezskórną (plastry, żele), domięśniową (zastrzyki), podskórną (implanty). Kombinację hormonów, ich dawki, formę oraz schemat przyjmowania ustala ginekolog. Według rekomendacji Światowego Towarzystwa Menopauzy z 2016 r. wskazaniem do stosowania HTZ są objawy wypadowe o umiarkowanym i ciężkim nasileniu, a także zmiany zanikowe w obrębie sromu, pochwy i pęcherza moczowego. Ta metoda terapii ma też jednak swoje ograniczenia. Otóż największą efektywność wykazuje, kiedy zostanie rozpoczęta w okresie okołomenopauzalnym i prowadzona jest maksymalnie przez kilka lat. Przedłużone przyjmowanie hormonów, a także wdrożenie tego typu terapii po 60. roku życia, może przynieść więcej strat niż korzyści ( wiąże się z ryzykiem rozwoju nowotworów hormonozależnych, takich jak rak piersi i rak endometrium, nazywany też rakiem trzonu macicy), dlatego się go nie zaleca. Przeciwskazanie do stosowania HTZ stanowią też: choroba zakrzepowo-zatorowa zagrożenie udarem mózgu, choroba niedokrwienna serca, choroby wątroby, nowotwory hormonozależne (stwierdzone lub podejrzewane w przyszłości). Korzystanie z tej metody mogą uniemożliwić także niewyjaśnione krwawienia z dróg rodnych, mięśniaki macicy czy też nasilające się w trakcie stosowania HTZ migreny. Co zamiast hormonalnej terapii zastępczej Dla kobiet w takich sytuacjach alternatywnym sposobem na złagodzenie wypadowych i zanikowych objawów klimakterium są preparaty roślinne, dostępne w postaci leków bez recepty bądź suplementów diety. Mogą one zawierać wspomniane już fitoestrogeny (np. z soi, kończyny czerwonej lub nasion siemienia lnianego) albo wyciąg z pluskwicy groniastej. Climea forte, 30 tabletek Climea forte zawiera izoflawony sojowe wzbogacone o len i wyciąg z szyszek chmielu. Składniki te pomagają łagodzić objawy menopauzy oraz ułatwiają kontrolować wagę ciała. ZAMÓW I ODBIERZ Warto też pamiętać, że preparaty z fitoestrogenami nie powinny być przyjmowane bez konsultacji z lekarzem, a kobiety, które je stosują (podobnie jak te korzystające z HTZ), powinny poddawać się regularnym badaniom kontrolnym. Poza środkami działającymi ogólnoustrojowo objawy menopauzy można łagodzić preparatami o działaniu miejscowym. Należą do nich globulki dopochwowe oraz kremy z estrogenami pomocne w przypadku zmian zanikowych w obrębie układu moczowo-płciowego. Z suchością pochwy i wynikającymi z niej problemami we współżyciu seksualnym można natomiast skutecznie poradzić sobie, stosując powszechnie dostępne środki do jej nawilżania, czyli tzw. lubrykanty. Menopauza a stan zdrowia kobiety Każda kobieta w okresie klimakterium bez względu na to, jak bardzo zmiany hormonalne dają się jej we znaki, powinna szczególnie o siebie dbać. Ten czas wiąże się bowiem ze zwiększonym ryzykiem wielu chorób nadciśnienia tętniczego, miażdżycy, osteoporozy, cukrzycy typu 2., nowotworów. Wiele pań w okresie przekwitania ma też tendencję do przybierania na wadze, często pojawia się u nich również tzw. otyłość brzuszna, polegająca na gromadzeniu się tkanki tłuszczowej wokół talii. Wszystko dlatego, że estrogeny wpływają nie tylko na pracę wielu układów od moczowo-płciowego począwszy, przez sercowo-naczyniowy na centralnym układzie nerwowym skończywszy. Ich brak odbija się też negatywnie na gospodarce lipidowej, kondycji kości, skóry i błon śluzowych (nie tylko pochwy, ale też np. jamy ustnej oraz oczu). Z tego względu kobiety w fazie około i postmenopauzalnej powinny zwracać szczególną uwagę na tryb życia: stosować zdrową dietę, utrzymywać aktywność fizyczną, zrezygnować z używek, regularnie się badać. Dieta w okresie menopauzy W jadłospisie kobiet nie może zabraknąć produktów bogatych w: kwasy omega-3 i omega-6 (występujące przede wszystkim w rybach i nasionach roślin strączkowych), błonnik (a więc warzywa i owoce oraz produkty pełnoziarniste), wapń (mleko i przetwory mleczne o obniżonej zawartości tłuszczu) witaminę D3, którą dodatkowo należy suplementować. Na tym etapie życia warto też zredukować ilość spożywanej soli, kawy i alkoholu (te ostatnie mają też ten minus, że, podobnie jak ostre przyprawy, sprzyjają występowaniu napadów gorąca) i bezwzględnie rzucić palenie. Ogólną kaloryczność diety także należy obniżyć, co wynika nie tylko z ryzyka nadwagi, ale również zmniejszającego się wraz z wiekiem zapotrzebowania na energię. Jednocześnie trzeba zafundować sobie regularną dawkę wysiłku fizycznego, który nie tylko powstrzyma przybieranie na wadze, zwiększy wydolność układów oddechowego i krążenia, ale też zabezpieczy przed utratą masy kostnej i osteoporozą, zapewni zdrowszy sen, lepszy nastrój i większą ochotę na seks. Dodatkowo wszystkie kobiety w wieku 45+ powinny pamiętać o regularnych badaniach, do których zaliczają się: kontrola ciśnienia tętniczego, oznaczanie poziomu glukozy oraz stężenia cholesterolu i trójglicerydów we krwi, cytologia, USG piersi lub mammografia (pierwsze badanie zalecane jest do 50., drugie po 50. roku życia), badanie ginekologiczne oraz USG narządu rodnego, badanie gęstości kości (densytometria). Test na menopauzę Sprawdź, czy masz objawy wypadowe klimakterium na skali Kuppermana Z każdej linijki wybierz jedną możliwość i zsumuj wynik. Przykładowo, jeśli nie stwierdzasz u siebie danego objawu, wpisz „0”, a jeżeli odczuwasz objaw – określ nasilenie i wpisz odpowiednią liczbę. OBJAWY BRAK LEKKIE ŚREDNIE CIĘŻKIE SUMA uderzenia gorąca 0 4 6 12 nadmierne poty 0 1 2 3 zaburzenia snu 0 2 4 6 nadmierna nerwowość 0 2 4 6 nastrój depresyjny 0 1 2 3 zawroty głowy 0 1 2 3 brak energii 0 1 2 3 bóle stawów 0 1 2 3 bóle głowy 0 1 2 3 zaburzenia rytmu serca 0 1 2 3 parestezje 0 2 4 6 Interpretacja wyniku testu LICZBA PUNKTÓW NASILENIE OBJAWÓW INTERPRETACJA 1-14 minimalne Nie ma objawów wskazujących na przekwitanie 15-20 średnie Odczuwasz zespół objawów wypadowych o średnim nasileniu 21-35 poważne Odczuwasz zespół objawów wypadowych o średnio-ciężkim nasileniu 36-51 ciężki Masz zespół objawów wypadowych o ciężkim nasileniu

bóle mięśni i stawów w okresie menopauzy forum