Wnioskować możesz. Czy w ramach tego postępowania sąd to uwzględni - raczej nie. Zagrożenie grzwyną - dowody strony uprawnionej do kontaktów na utrudnienie, dowody strony zobowiązanej - na to że kontakt jednak się odbył, albo nie mógł się odbyć z obiektywnych przyczyn, natychmiast został uprawniony poinformowanych o tychże, zaproponowano kontakt zamienny etc. Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przysługujący od postanowienia (z uwagi na brak organu wyższego stopnia nad Komisją) będący substytutem zażalenia, powinien przysługiwać od takich postanowień, na które k.p.a. przewiduje w analogicznych sytuacjach zażalenie. W art. 88 § 1 k.p.a. (w zw. z art. 86) przewidziane jest zażalenie na Niestety obowiązujący przepis karny 27 ³ ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych nie zawiera innych sankcji poza grzywną a karanie odbywa się tylko w trybie wykroczeniowym. Ta ułomność rodzi przykre konsekwencje dla członków ubiegających się o dokumenty, gdyż nakładane na prezesów kary grzywny nie robią na zarządach większego - Jeden wniosek o ukaranie grzywną skierowano w związku z nie zastosowaniem się do poleceń funkcjonariusza - wyjaśnił. Za te wykroczenia grozi kara nagany lub grzywna w wysokości 500 złotych. . Jak napisać wniosek o ukaranie za nierealizowanie kontaktów z dzieckiem lub dziećmi? Zasady wykonywania kontaktów z dzieckiem określone przez sąd lub ustalone przez rodziców w ramach ugody zatwierdzonej przez sąd są dla obojga rodziców bezwzględnie obowiązujące. Oznacza to, że karze podlega zarówno utrudnianie kontaktów z dzieckiem, jak i ich niewykonywanie przez rodzica uprawnionego. Jak zmobilizować drugiego opiekuna do spotykania się z dzieckiem? WstępWniosek o ukaranie grzywną za niewykonywanie kontaktów wzórCzy niewykonywanie kontaktów podlega karze?Jak sporządzić wniosek o ukaranie grzywną za niewykonywanie kontaktów?Wniosek o ukaranie za utrudnianie kontaktów z dzieckiemZwrot kosztów przygotowania kontaktuPodsumowanie Wstęp Rodzic, pod którego opieką znajduje się dziecko, może złożyć wniosek do sądu rejonowego, w którym domagać się będzie nałożenia na drugiego rodzica grzywny. Aby ułatwić Ci sporządzenie takiego pisma, przygotowaliśmy gotowy do wypełnienia wzór wniosku, który pobierzesz poniżej: Wniosek o ukaranie grzywną za niewykonywanie kontaktów wzór Wniosek o ukaranie grzywną za niewykonywanie kontaktów WZÓR Czy niewykonywanie kontaktów podlega karze? Kara za nieprzestrzeganie postanowienia sądu dotyczy obojga rodziców, czyli zarówno tego zobowiązanego do umożliwienia kontaktów, jak i tego uprawnionego do ich wykonywania. Zgodnie z przepisem art. 598(15) §1 kodeksu postępowania cywilnego: § 1. Jeżeli osoba, pod której pieczą dziecko pozostaje, nie wykonuje albo niewłaściwie wykonuje obowiązki wynikające z orzeczenia albo z ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, sąd opiekuńczy, uwzględniając sytuację majątkową tej osoby, zagrozi jej nakazaniem zapłaty na rzecz osoby uprawnionej do kontaktu z dzieckiem oznaczonej sumy pieniężnej za każde naruszenie obowiązku. § 2. Jeżeli osoba uprawniona do kontaktu z dzieckiem albo osoba, której tego kontaktu zakazano, narusza obowiązki wynikające z orzeczenia albo z ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, sąd opiekuńczy zagrozi tej osobie nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej na rzecz osoby, pod której pieczą dziecko pozostaje, stosując odpowiednio przepis § 1. W obu przypadkach sprawa wygląda więc podobnie. Jeśli rodzic nie wywiązuje się z postanowień orzeczenia sądowego (orzeczenie sądu ustalające kontakty w określonych terminach i w określony sposób) lub ugody, grozi mu kara zapłaty określonej sumy pieniężnej na rzecz drugiego rodzica. Kara ta wymierzana jest na wniosek i w pierwszej kolejności przyjmuje formę postanowienia (nagany) o zagrożeniu nałożeniem kary finansowej. Wniosek o ukaranie za nierealizowanie kontaktów powinien przede wszystkim dokładnie opisywać sytuację, czyli wskazywać na niewykonywanie kontaktów z winy drugiego rodzica. W treści pisma warto określić: od kiedy kontakty nie są wykonywane lub podać konkretne daty niezrealizowanych, a ustalonych kontaktów, przyczyny niewykonania kontaktów, postawę dziecka: czy czeka na spotkanie, czy chce spotykać się z drugim rodzicem, koszty ponoszone w związku z przygotowaniem do kontaktów, na przykład koszty dojazdu. Oczywiście, wniosek o ukaranie grzywną za niewykonywanie kontaktów nie może zostać uzasadniony bez odpowiednich dowodów. Do pisma należy dołączyć więc między innymi: wydruki korespondencji, w której rodzice ustalają kontakty z dzieckiem, zaświadczenie z poradni psychologicznej, jeśli dziecko ma problemy emocjonalne z powodu nierealizowania kontaktów, opinię biegłego sądowego, itd. Dowodem w sprawie może być również przesłuchanie świadków. Jeśli sąsiedzi czy członkowie rodziny mają wiedzę na temat realizacji – w właściwie nie wykonywania – kontaktów z dzieckiem, należy złożyć wraz z pismem dodatkowy wniosek o dopuszczenie dowodu z ich przesłuchania. Warto podkreślić, że niezrealizowanie kontaktów z dzieckiem może wiązać się nie tylko z fizycznym unikaniem ustalonych spotkań, ale również ze stawianiem się na nie w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środków odurzających. Jeśli rodzic przychodzi na spotkania w innych terminach, w innej porze niż ustalona, czy zachowuje się agresywnie, opiekun dziecka ma prawo odmówić mu wydania małoletniego, a w przypadku problemów – wezwać policję, która sporządzi notatkę ze zdarzenia. Wniosek o zagrożenie nałożenia kary grzywny za niewykonywanie kontaktów z dzieckiem może określać pokrótce również sytuację materialno-bytową rodzica uprawnionego do kontaktów, ponieważ ma to wpływ na wysokość wymierzonej przez sąd kary. Przepisy nie określają jej wysokości, ale zależy ona przede wszystkim od ilości niezrealizowanych kontaktów. Wniosek składa się w najbliższym miejscu zamieszkania dziecka sądzie rejonowym, w wydziale rodzinnym i opiekuńczym. Pismo można zanieść osobiście lub przesłać pocztą. Od wniosku należy uiścić opłatę sądową w kwocie 100 zł. Na postanowienie sądu stronom przysługuje zażalenie. Prawomocne postanowienie sądu, w którym nakazano zapłatę należnej sumy pieniężnej, jest równocześnie tytułem wykonawczym, nie ma więc potrzeby nadawania mu klauzuli wykonalności. Wniosek o ukaranie za utrudnianie kontaktów z dzieckiem Na takiej samej zasadzie, jak wniosek o ukaranie za niewykonywanie kontaktów, rodzic uprawniony do utrzymywania kontaktów z dzieckiem może złożyć wniosek o ukaranie za utrudnianie kontaktów z dzieckiem. Oba pisma warto przygotować w oparciu o przygotowany przez nas wzór wniosku o ukaranie za niestosowanie się do postanowień sądowych, gdyż rodzice są w tym przypadku traktowani na równi – jedno i drugie musi przestrzegać postanowień sądu. Jeśli rodzic na stałe opiekujący się dzieckiem uniemożliwia lub utrudnia drugiemu rodzicowi kontakty na przykład poprzez: nastawianie dziecka przeciwko rodzicowi, wywożenie dziecka, odwoływanie spotkań, niewyrażanie zgody na kontakt telefoniczny, rodzic uprawniony do kontaktów z dzieckiem może złożyć wniosek o zagrożenie karą grzywną za utrudnianie kontaktów, a jeśli ten nie przyniesie pożądanych rezultatów, następnie wniosek o ukaranie za nieprzestrzeganie postanowienia sądu. W obu przypadkach wysokość kary zależna jest od ilości niezrealizowanych kontaktów oraz od możliwości finansowych strony ukaranej. Warto podkreślić, że karę finansową wpłaca się na rzecz poszkodowanego rodzica. Zwrot kosztów przygotowania kontaktu Obie strony – czyli zarówno rodzic uprawniony do kontaktów, jak i zobowiązany do wydania dziecka – mają prawo do wnioskowania o zwrot uzasadnionych wydatków poniesionych w związku z przygotowaniem kontaktu. Dotyczy to kontaktów, do których nie doszło: wskutek niewykonania lub niewłaściwego wykonania obowiązków przez osobę, pod której pieczą dziecko się znajduje, naruszenia obowiązków dotyczących kontaktu przez uprawnionego do kontaktu z dzieckiem. *Na postanowienie to również przysługuje stronom zażalenie. Podsumowanie Postanowienie sądu uwzględniające wniosek o zagrożenie nakazaniem zapłaty musi dość precyzyjnie konkretyzować rodzaje naruszeń, a to dlatego, że właśnie do tych kwestii sąd opiekuńczy będzie odnosić się w drugim etapie sprawy, nakładając na rodzica grzywnę. Jeśli chodzi o niewykonywanie kontaktów wzór wniosek o ukaranie grzywną za niewykonywanie kontaktów musi spełniać pewne formalne wymagania nałożone przez prawo. Z tego powodu postanowiliśmy przygotować gotowy do wypełnienia wzór, który znajduje się w górnej części artykułu. Pismo jest kompletne i wystarczy je jedynie uzupełnić odpowiednimi danymi. Kara grzywny nałożona w drugim etapie postępowania trafia zawsze do rodzica uprawnionego do kontaktu z dzieckiem, lub do osoby, która sprawuje opiekę nad dzieckiem. Jeśli chodzi o wysokość grzywny, to sąd nakładając obowiązek zapłaty – będzie brać pod uwagę okoliczności danej sprawy, oraz ilość naruszeń rodzica nieprzestrzegającego orzeczenia sądu. Podobne: Ugoda o kontakty z dzieckiem WZÓR Wniosek o zmianę kontaktów z dzieckiem WZÓR Ugoda o kontakty z dzieckiem jak napisać? WZÓR Ugoda w sprawie kontaktów z dzieckiem WZÓR Oceń mój artykuł: (1 votes, average: 5,00 out of 5)Loading... D oświadczenie życiowe uczy, że rodzice często naruszają uregulowane kontakty ze wspólnym małoletnim dzieckiem. Utrudnianie kontaktów z dzieckiem lub ich zaniedbywanie ma więc miejsce mimo ustalenia tych kontaktów w orzeczeniu sądowym (lub mocą ugody). Nowelizacją Kodeksu postępowania cywilnego z 2011 r. wprowadzono dwa skuteczne narzędzia służące dyscyplinowaniu rodziców w postaci zagrożenia nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy na rzecz drugiego z rodziców. Zgodnie z treścią art. 598 ze znaczkiem 15 dzieje się tak, gdy: rodzic wiodący (przy którym znajduje się dziecko) nie wykonuje lub niewłaściwie wykonuje obowiązki wynikające z orzeczenia albo z ugody zawartej przed sądem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem; rodzic uprawniony do kontaktu (obowiązany), albo osoba, której tego kontaktu zakazano narusza obowiązki wynikające z orzeczenia albo z ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem. Przesłanki zagrożenia karą pieniężną, czyli utrudnianie kontaktów z dzieckiem lub ich niewykonywanie. Na wstępie podkreślić należy, że zgodnie z art. 113 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (w skrócie „krio”) rodzice oraz ich dziecko mają prawo i obowiązek utrzymywania ze sobą kontaktów. Kontakty z dzieckiem obejmują w szczególności przebywanie z dzieckiem (odwiedziny, spotkania, zabieranie dziecka poza miejsce jego stałego pobytu) i bezpośrednie porozumiewanie się, utrzymywanie korespondencji, korzystanie z innych środków porozumiewania się na odległość, w tym ze środków komunikacji elektronicznej. Art. 113 ze znaczkiem 1 § 1 krio stanowi, że jeżeli dziecko przebywa stale u jednego z rodziców, sposób utrzymywania kontaktów z dzieckiem przez drugiego z nich rodzice określają wspólnie, kierując się dobrem dziecka i biorąc pod uwagę jego rozsądne życzenia; w braku porozumienia rozstrzyga sąd opiekuńczy. Bez względu na to, czy źródłem obowiązku jest orzeczenie sądu, czy też ugoda między rodzicami, ustalenie kontaktów z dzieckiem najczęściej obejmuje częstotliwość spotkań (określone konkretnych dni, pór dnia, wakacji, ferii itp.) sposób kontaktu (np. spotkanie, ustalenie spotkań bez obecności lub w obecności danej osoby, umożliwienie rozmowy telefonicznej itp.) miejsca spotkań (np. miejsce zamieszkania małoletniego lub rodzica uprawnionego), inne obowiązki (np. odebranie dziecka ze szkoły, pomoc w odrabianiu lekcji, odwiezienie dziecka do domu itp.). Przykładowe postanowienie sądu rodzinnego w przedmiocie ustalenia kontaktów może więc wyglądać w sposób następujący: – w każdą środę tygodnia od g. 15:00-20:00; – w każdy pierwszy i trzeci weekend miesiąca od soboty g. 9:00 do niedzieli g. 19:00; – w okresie ferii – jeden tydzień; – w okresie wakacji – 2 tygodnie; – w okresie Świąt Bożego Narodzenia – w latach parzystych pierwszy dzień świąt; w latach nieparzystych drugi dzień świąt – od g. 10:00 do g. 20:00; – w okresie Świąt Wielkanocnych – w latach parzystych pierwszy dzień świąt; w latach nieparzystych drugi dzień świąt – o g. 10:00 do g. 20:00; – uczestnik jest zobowiązany do obierania córki z miejsca zamieszkania i odwożenia jej do miejsca zamieszkania po zakończonych kontaktach. Przesłankami stosowania zagrożenia nakazaniem zapłaty w obu postaciach są jakiekolwiek uchybienia w wykonywaniu ustalonych kontaktów. Na marginesie dodać należy, że jest to na ogół konsekwencją trwającego między rodzicami sporu i traktowaniem więzi emocjonalnej z dzieckiem jako środka represji, czy karty przetargowej. Naruszenie kontaktów przez rodzica wiodącego. Pierwszy z omówionych na wstępie przypadków dotyczy sytuacji, gdy rodzic wiodący (przy którym znajduje się dziecko) utrudnia kontakty z dzieckiem naruszając orzeczenie (ugodę) w tym przedmiocie. Najczęściej przybiera to postać ograniczania kontaktów rodzica uprawnionego poprzez: – utrudnianie kontaktów; – niewydawanie dziecka drugiemu rodzicowi; – odwoływanie spotkań z błahych przyczyn; – nastawianie dziecka przeciwko rodzicowi uprawnionemu i angażowanie go w konflikt; – wypowiadanie się w sposób niewłaściwy o rodzicu uprawnionym w obecności dziecka itp.; W powyższym kontekście podkreślić należy, że naruszeniem kontaktów jest nie tylko samo ograniczanie spotkań rodzica z dzieckiem. W orzecznictwie polskich sądów dominuje podejście kładące nacisk na istniejący po stronie rodzica wiodącego obowiązek odpowiedniego przygotowania małoletniego do kontaktów. Małoletnie dziecko z reguły jest podatne na sugestie rodzica, z którym na stałe przebywa. Zatem, za należyte przygotowanie do kontaktów to nie tylko przygotowanie fizyczne. Równie ważne jest wypracowanie u dziecka pozytywnego nastawienia psychicznego do spotkań z rodzicem uprawnionym do kontaktów. Jeśli zatem rodzic wiodący indukuje dziecku niechętny stosunek do spotkań z drugim rodzicem to nie można uznać, że w sposób prawidłowy realizuje swoje obowiązki nałożone orzeczeniem (lub ugodą) o kontaktach. Naruszanie kontaktów przez rodzica uprawnionego. Zgodnie z cytowanym wyżej art. 113 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (w skrócie „krio”) rodzice oraz ich dziecko mają prawo, ale również obowiązek utrzymywania ze sobą kontaktów. Jeżeli zatem rodzic uprawniony zaniedbuje te kontakty, rodzic wiodący może wnieść o zagrożenie zapłatą na jego rzecz określonej sumy pieniężnej. Tryb postępowania i kara pieniężna. Tryb postępowania, w którym sąd orzeka o zagrożeniu nakazaniem zapłaty oznaczonej kwoty na rzecz wnioskodawcy odbywa się dwuetapowo. Etap I to postępowanie wywołane wnioskiem o zagrożenie nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej. Wówczas sąd bada, czy w ogóle doszło do naruszenia kontaktów. Jeśli tak, w postanowieniu kończącym sprawę sąd zagrozi rodzicowi naruszającemu ustalone kontakty nakazaniem zapłaty oznaczonej kwoty za każde z naruszeń. Kwotę tą sąd ustali w oparciu o sytuację majątkową strony, której dotyczy wniosek. Istotą tego etapu jest ostrzeżenie rodzica winnego zaniedbań, że za każde z przyszłych naruszeń przyjdzie mu zapłacić. Etap II to postępowanie wywołane ponownym wnioskiem, tym razem już o zasądzenie oznaczonej w poprzednim postępowaniu kwoty. W toku tego postępowania sąd zbada, czy rodzic, któremu zagrożono nakazaniem zapłaty nadal utrudnia kontakty z dzieckiem lub je zaniedbuje. Wówczas sąd nakaże zapłatę określonej kwoty, której wysokość będzie odpowiadać iloczynowi liczby naruszeń i kwoty orzeczonej w pierwszym etapie postępowania. Z mojego doświadczenia zawodowego wynika, że postępowanie o zagrożenie nakazaniem zapłaty najczęściej nie trafia do drugiego etapu. Dzieje się tak, ponieważ represja finansowa ustalona na odpowiednio wysokim poziomie zniechęca do dalszych naruszeń i umożliwia prawidłowe wykonywanie kontaktów. W razie gdy kontakty z dzieckiem zostały uregulowane orzeczeniem sądu lub ugodą zawartą przed sądem lub mediatorem, bądź też gdy pomimo toczącego się postępowania sądowego, kontakty z dzieckiem zostały zabezpieczone postanowieniem sądu, a obowiązki wynikające z przedmiotowego orzeczenia nie są respektowane, sąd może nałożyć na rodzica niewypełniającego postanowień orzeczenia sankcję pieniężną. Postępowanie w tym zakresie jest dwuetapowe. Aby sąd wydał takie postanowienie, w pierwszej kolejności musimy złożyć do sądu wniosek o zagrożenie nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej. Etap ten możemy pominąć w sytuacji, gdy sąd zagroził tą sankcją już na etapie postępowania w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, tj. albo w postanowieniu o kontaktach z dzieckiem bądź też w postanowieniu o zabezpieczeniu tych kontaktów. Gdy jednak takie postanowienie nie zostało wydane przez sąd, należy złożyć do sądu wniosek o zagrożenie nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej. Przedmiotowy wniosek może złożyć: rodzic uprawniony do kontaktów, jeżeli rodzic pod którego pieczą pozostaje dziecko, nie wykonuje lub wykonuje w sposób niewłaściwy obowiązki wynikające z orzeczenia lub ugody zawartej przed sądem lub mediatorem, rodzic pod którego pieczą pozostaje dziecko, jeżeli rodzic uprawniony do kontaktów narusza obowiązki wynikające z orzeczenia sądu lub ugody zawartej przed sądem lub mediatorem Niewykonywanie lub wykonywanie w sposób niewłaściwy obowiązków wynikających z orzeczenia sądu lub ugody zawartej przed sądem lub mediatorem polegać może na nieuzasadnionym odwoływaniu spotkań, niewydawaniu dziecka, zabranianiu kontaktu telefonicznego, natomiast naruszanie obowiązków może polegać np. na uchylaniu się od kontaktu, naruszaniu określonego terminu i przewlekaniu odwiezienia dziecka. Sądem właściwym do rozpoznania wniosku jest sąd rejonowy (wydział rodzinny i nieletnich) właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub pobytu dziecka. Do wniosku należy dołączyć odpis prawomocnego orzeczenia w przedmiocie kontaktów z dzieckiem. Pismo powinno wskazywać organ (sąd), strony postępowania – wnioskodawcę i uczestnika (dane personalne, adresy i PESEL w przypadku wnioskodawcy), wniosek o zagrożenie nakazem zapłaty oznaczonej kwoty pieniężnej za każde naruszenie obowiązku wynikającego z danego postanowienia sądu (lub ugody zawartej przed sądem lub mediatorem) oraz uzasadnienie wniosku wskazujące naruszenia obowiązków ( w tym także dowody na poparcie swoich twierdzeń – np. świadkowie, wydruki korespondencji mailowej, smsowej). Poniżej podaję przykładowy wniosek: „Wnoszę o zagrożenie uczestnikowi/uczestniczce nakazaniem zapłaty na rzecz wnioskodawczyni/wnioskodawcy kwoty po … zł za każde naruszenie obowiązków wynikających z postanowienia Sądu Rejonowego w … … Wydział Rodzinny i Nieletnich w sprawie o sygn. akt …. w przedmiocie kontaktów z małoletnim …. W sytuacji, gdy pomimo zagrożenia przez sąd sankcją za naruszanie kontaktów z dzieckiem, postanowienia te nadal nie są respektowane, należy złożyć do sądu kolejny wniosek o nakazanie zapłaty sumy pieniężnej, której wysokość będzie zależna od liczby naruszeń obowiązków ( przepis mówi o naruszeniu obowiązku a nie obawie naruszenia, nawet uzasadnionej). Należy jednak pamiętać, iż zagrożenie karą pieniężną, a następnie nakazanie zapłaty może dotyczyć tylko i wyłącznie naruszenia obowiązków, które zostały zawarte w orzeczeniu sądu regulującym kontakty z małoletnim lub ugody zawartej przed sądem lub mediatorem. Ustawodawca nie wskazuje górnej ani dolnej granicy sumy pieniężnej, a jedynie sytuację majątkową osoby zobowiązanej do zapłaty. Suma pieniężna powinna być jednak na tyle dolegliwa, by obowiązki wynikające z orzeczenia sądowego nie były w przyszłości naruszane. Na wysokość sumy przymusowej może mieć wpływ również rodzaj i charakter naruszenia, a także stopień i nasilenie winy osoby zobowiązanej. Poniżej wskazuję przykładowy wniosek: „Wnoszę o nakazanie uczestnikowi/uczestniczce … zapłaty na rzecz wnioskodawczyni/wnioskodawcy … sumy pieniężnej w wysokości … zł za naruszenie obowiązków wynikających z postanowienia Sądu Rejonowego w …. … Wydział Rodzinny i Nieletnich sygn. akt ……. poprzez naruszenie obowiązków (należy daty naruszeń ) w przedmiocie kontaktów z małoletnim …” Przedmiotowe pismo powinno zawierać takie elementy, jak wniosek o zagrożenie sankcją pieniężną, z tym że sam wniosek winien wskazywać konkretną kwotę, wynikającą z liczby naruszeń oraz daty i sposób konkretnych naruszeń. W wyjątkowych okolicznościach sąd może zmienić wysokość kwoty wskazanej w postanowieniu w przedmiocie zagrożenia sankcją pieniężną, w razie zmiany okoliczności (np. utraty pracy przez osobę zobowiązaną). W sytuacji, gdy pomimo wydanego postanowienia nakazującego zapłatę określonej kwoty, ustalone dotąd kontakty nie będą przestrzegane, możemy złożyć kolejne wnioski o nakazanie zapłaty. Postanowienie sądu w przedmiocie zagrożenia, jak i nakazania zapłaty kwoty pieniężnej wydawane jest po wysłuchaniu stron i przysługuje na nie zażalenie. Prawomocne postanowienie sądu nakazujące zapłatę określonej kwoty stanowi tytuł wykonawczy i może podlegać egzekucji komorniczej. Warto w tym miejscu przypomnieć, iż ustawodawca wprowadził również możliwość wpływania na osobę zobowiązaną, poprzez nałożenie sankcji finansowej w wysokości zwrotu uzasadnionych wydatków związanych z przygotowaniem kontaktu, w sytuacji gdy do kontaktu nie doszło na skutek niewykonania lub niewłaściwego wykonania obowiązku ze strony osoby pod pieczą której pozostaje dziecko lub naruszenia obowiązku wynikającego z orzeczenia (lub ugody) ze strony osoby uprawnionej do kontaktu (więcej na ten temat w artykule Zwrot wydatków poniesionych w związku z przygotowaniem kontaktu). Opisane powyżej postępowanie stosuje się analogicznie do kontaktów dziecka z rodzeństwem, dziadkami, powinowatymi w linii prostej, innymi osobami, które sprawowały przez dłuższy czas pieczę nad dzieckiem. Problemem rozwiedzionych rodziców jest zwykle utrudnianie przez byłych małżonków kontaktów z ich wspólnym potomkiem. Zdarzają się jednak sytuacje odwrotne. Tata, rzadziej mama, po rozwodzie tak bardzo cieszą się swoją wolnością lub nową rodziną, że całkowicie zapominają o powinnościach wynikających z faktu posiadania dziecka z nieudanego związku. Syn lub córka nie zawsze rozumieją, dlaczego obecny wcześniej na co dzień rodzic, teraz nie znajduje dla nich czasu. W dziecku rodzi się poczucie, że nie jest już kochane albo co gorsza – że to ono jest winne całej sytuacji. Rodzicielskie prawo, ale i obowiązek Tymczasem jak wynika z art. 113 kodeksu rodzinnego rodzice oraz ich dzieci mają prawo, lecz także obowiązek utrzymywania ze sobą kontaktów. Polegać one mają na przebywaniu z dzieckiem (odwiedziny, spotkania, zabieranie dziecka poza miejsce jego stałego pobytu) i bezpośrednim porozumiewaniu się, utrzymywaniu korespondencji, korzystaniu z innych środków porozumiewania się na odległość, w tym ze środków komunikacji elektronicznej. Jeżeli dziecko przebywa stale u jednego rodzica, sposób utrzymywania kontaktów przez drugiego rodzice powinni określić wspólnie, kierując się jednak dobrem dziecka i biorąc pod uwagę jego rozsądne życzenia. Gdy rodzice nie mogą się w tej kwestii dogadać, o kontaktach z dzieckiem rozstrzyga sąd opiekuńczy. W orzeczeniu może ustalić bardzo szczegółowo ile razy w miesiącu, w jakich dniach i godzinach dziecko będzie spotykało się rodzicem, skąd będzie odbierane i dokąd odprowadzane. Zwykle sąd stara się rozdzielić rodzicielski obowiązek kontaktów tak, by dziecko przebywające na co dzień z jednym rodzicem miało kontakt z drugim chociaż w weekendy. Tato, tęsknię za tobą Co jednak robić, gdy rodzic stracił potrzebę kontaktów z własnym dzieckiem? Czy można je skutecznie wyegzekwować, podobnie jak alimenty? A jeśli tak, to czy takie wymuszone kontakty mogą prawidłowo przebiegać? Przed takim właśnie problemem stanęła nasza czytelniczka. - Po rozwodzie sąd przyznał mi opiekę nad 5-letnim synem i alimenty od byłego męża. Alimenty płaci regularnie, ale przestał widywać się z dzieckiem mimo, że ja nigdy nie czyniłam mu w tym przeszkód. Przez kilka miesięcy po rozwodzie spotykał się z synem 3-4 razy w tygodniu, odbierał syna z przedszkola, zabierał na plac zabaw, do swoich rodziców, wybrał się z nim na wakacje. Potem coraz rzadziej dochodziło do tych spotkań, być może dlatego, że mąż poznał nową partnerkę, ożenił się po raz drugi i urodziło się im dziecko. Teraz bywa i tak, że syn nie widzi taty całymi tygodniami. Gdy do niego dzwoni płacze, że za nim tęskni, ale jego ojciec wciąż tłumaczy się brakiem czasu. Nie mogę patrzeć, jak synek cierpi. Zastanawiam się czy jest jakiś sposób, by nakłonić jego ojca do częstszych spotkań z synem? – pyta czytelniczka. Okazuje się, że tak, choć dopiero od dwóch lat, bo tyle czasu obowiązują przepisy pozwalające wpływać na rodzica, który nie wywiązuje się z prawa/obowiązku kontaktów z dzieckiem. Nieodpowiedzialny dostanie po kieszeni - Opiekun, który obawia się, że sam nie będzie w stanie wyegzekwować od drugiego rodzica wystarczających kontaktów z ich dzieckiem, powinien przede wszystkim wystąpić do sądu opiekuńczego z wnioskiem o ich ustalenie – mówi Dorota Kupper, radca prawny z Centrum Prawa Rodzinnego, warszawskiej kancelarii specjalizującej się w sprawach rozwodowych i dotyczących kontaktów z dziećmi. - Orzekając w tej sprawie sąd może zastosować obowiązujące od sierpnia 2011 r.: przepis art. 582 1 § 3 kodeksu postępowania cywilnego, a w razie gdy rodzic narusza już prawomocne orzeczenie czy ugodę dotyczącą kontaktów – przepisy art. 598 15 - 598 21 Pierwszy z tych przepisów pozwala sądowi zastosować groźbę zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej rodzicowi, w razie uzasadnionej obawy naruszenia obowiązków wynikających z postanowienia o kontaktach. Groźbę taką może dostać zarówno rodzic, który utrudnia kontakty drugiemu, uprawnionemu do nich rodzicowi, jak i ten, który mimo zobowiązania do regularnych spotkań z potomkiem, wykręca się od nich i nie realizuje orzeczenia sądu. Pieniądze wypłacane są na rzecz drugiego rodzica. Czytelniczka może więc w postępowaniu o ustalenie kontaktów zgłosić swoje obawy i wnioskować do sądu o sformułowanie takiej groźby wobec ojca dziecka. Ustalając wysokość sumy pieniężnej sąd uwzględnia sytuację majątkową rodzica, wobec którego ma być wydany nakaz zapłaty. - W sprawach prowadzonych przez naszą kancelarię były już wydawane takie orzeczenia i sądy ustalały te kwoty na poziomie 200-500 zł za każde naruszenie. Z naszych doświadczeń wynika, że jest to skuteczny środek, który wielu rodziców motywuje do regularnych kontaktów – mówi Dorota Kupper. Groźbę zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej na rzecz drugiego rodzica sąd może zastosować również wtedy, gdy nie było o niej mowy w wydanym wcześniej postanowieniu o kontaktach lub ugodzie zawartej przed sądem lub mediatorem w tej sprawie. Wystarczy, że osoba, która jest uprawniona/zobowiązana do kontaktów z dzieckiem, nie wypełnia warunków postanowienia sądu lub ugody (Art. 598 15 § 2 Rodzic, który zlekceważy groźbę sądu, musi liczyć się z jej realizacja, czyli nałożeniem obowiązku zapłaty uprawnionemu ustalonej wcześniej sumy pieniężnej (Art. 598 16 Sąd ustala jej wysokość stosownie do liczby naruszeń. Prawomocne postanowienie sądu w tej sprawie jest tytułem wykonawczym bez potrzeby nadawania mu klauzuli wykonalności. To oznacza, że od razu można z nim iść do komornika, który ma uprawnienia do wszczęcia egzekucji. Nie da się wyłudzić dodatkowych "alimentów". - Choć z psychologicznego punktu widzenia straszenie rodzica sankcją finansową nie jest rozwiązaniem doskonałym i trudno w takiej sytuacji oceniać jakość kontaktu z dzieckiem, to jednak dopiero wtedy wielu rodziców uświadamia sobie potrzeby jakie ma dziecko – przekonuje Dorota Kupper. Co istotne, dziecko nie jest uczestnikiem postępowania o wykonywanie kontaktów, ale może być wysłuchane, zgodnie z treścią art. 216 1 tj. jeżeli jego rozwój umysłowy, stan zdrowia i stopień dojrzałości na to pozwala. Wysłuchanie odbywa się poza salą rozpraw, bez obecności rodziców. Dorota Kupper dodaje, że orzekając o groźbie zapłaty lub zapłacie sumy przymusowej sąd przeprowadza normalne postępowanie wyjaśniające, w którym umożliwia rodzicom złożenie oświadczeń i bada okoliczności sprawy, również przyczyny braku kontaktów. Jeśli są usprawiedliwione np. chorobą czy wyjazdem w związku z pracą sąd może oddalić żądanie, gdyż przesłanką tej odpowiedzialności z tytułu zobowiązania do kontaktów, jest możliwość wypełnienia obowiązków nałożonych w orzeczeniu czy przyjętych w ugodzie. - Dzięki temu skutecznie weryfikuje się ewentualne próby wyłudzenia pieniędzy przez rodzica, który wnosi o takie zabezpieczenie realizacji kontaktów z dzieckiem – mówi prawniczka. Radzi też, by rodzic, który wie, że nie będzie w stanie sprostać harmonogramowi kontaktów z dzieckiem z powodu różnych życiowych okoliczności, złożył wniosek o zmianę tego harmonogramu np. poprzez ograniczenie zakresu kontaktów. Zapobiegnie w ten sposób konieczności płacenia za niewywiązywanie się z obowiązku kontaktów z dzieckiem. Jak doprowadzić do ukarania rodzica za brak kontaktów z dzieckiem Radzi Ilona Waskan, adwokat prowadząca własną kancelarię w Koszalinie: Po pierwsze należy sporządzić wniosek, w którym poza oznaczeniem stron i sądu należy wskazać swoje żądanie, a mianowicie np. "wnoszę o zagrożenie rodzicowi (tu nazwisko) zapłatą oznaczonej kary pieniężnej za niewykonywanie ustalonych kontaktów z dzieckiem..." albo "wnoszę o ukaranie rodzica (nazwisko) karą pieniężna za ponowne niewykonywanie jego kontaktów ustalonych w orzeczeniu Sądu Rejonowego..." Składający wniosek powinien załączyć do wniosku dowody potwierdzające niewywiązywanie się rodzica z jego obowiązków np. zeznania świadków - domowników, krewnych, opinię psychologa, nagranie rozmowy telefonicznej, w której rodzic wykręca się od spotkań z potomkiem Brak stosownych dowodów spowoduje oddalenie wniosku, warto więc zadbać o ich zgromadzenie już przed wszczęciem postępowania. Wniosek wraz załącznikami składa się Sądu Rejonowego w miejscu zamieszkania dziecka. Należy dołączyć odpis orzeczenia sądu ustalającego kontakty rodzica z dzieckiem oraz wnieść opłatę sądową w wysokości czterdziestu złotych. To ważne, bo braki formalne odwlekają rozpoczęcie postępowania - sąd zmuszony będzie wezwać wnioskodawcę do ich uzupełnienia.

wniosek o ukaranie grzywną za niewykonywanie kontaktów